Bu yıl size yeni yıl tavsiyeleri vermeyeceğim. Değişecek tek şey takvimlerde ki rakamlar olacak, her sabah gibi bir sabah olacak ta ki siz bir şeyleri değiştirmeye karar verene dek. 1 Ocak’ta başlamak isteyen varsa sahne onun ama öyle biriyle hiç tanışmadım. Ben kimse için unutulmayacak bu yılın benim payıma düşen yanlarını yazmak istiyorum. Bu yılın günlüğü gibi olsun istiyorum. Seneler sonra okuduğumda hatırlamak ve değişen şeylerin farkına varmak istiyorum.
Hayatın beni çok hırpaladığı, yüzüme bir şeyleri sert sert vurduğu, gerçekten canımdan can aldığı 3 yılım var. 2009,2013,2020.. Yaşamak bu eminim yenileri de eklenecektir. Bu 3 yıl beni çok yordu ama beni bende yaptı. Canımı çok yaktı ama çok güzel derslerde verdi. En önemlisi her yeni senede kendimi daha çok sevdim, daha güzel bir kadına dönüştüm. Her yılım bir öncekinden çok farklıydı. Hayatım boyunca hep ileriye gitmiş olmaktan çok gurur duydum. Sert düşüşlerim oldu ama çabuk toparlandım. Düştüğümü unutmadan devam ettim. Bazı insanlara göre daha sert, bazılarına göre daha yumuşak başlı biri oldum. Bazı insanlara göre akıllandım, bazı insanlara göre yanlış tercihler yaptım. Şu an, şimdi bu yazıyı yazıyorken hala tüm tercihlerimden mutluyum. Sonuçta hepsi benim seçimlerimdi. Kimsenin yönlendirmesi olmaksızın. Herkesi dinledim ama kalbimden geldiği gibi devam ettim. Hiç etki altında kalmadan. Evet, hiç kalmadan!
Tüm dünyayı kasıp kavuran virüs neden bilmem beni etkilemedi. Belki savaşamayacağım şeyleri çabuk kabullendiğim içindir. Kabullendim ve onunla gelen her şeye ayak uydurmayı öğrendim. Yalnız kalmak zaten beni hiç üzmemiştir. Çevremde kimse virüs yüzünden zarar görmedi. Kimseyi kaybetmedim ama kaybetseydim de eminim kabul ederdim.. Hayat standartlarım değişmedi. Sevdiğim insanları görmeye devam ettim. Yine kadehler tokuşturduk. Kahkahalar attık. Ağladık. Kafamızı yastığa gömüp çığlıklar attık. Geçti..
Sevdiğim birini ardımda bıraktım. İçimi çok acıttı. Beni ne kadar hırpaladığını anlatacak bir kelime yok heybemde. Kırıldım. Önceleri kızgındım sonra o da geçti.. Kırgınlıklar sanırım baki ama affettim.. Birinin sizi sevebileceğini ama kendini daha çok seveceğini yüzüme vurdu bu hikaye. Sevdiğiniz insan sizin için değil, size karşı savaşıyor ne büyük yıkım.. Ne kadar yanında olursanız olun, sürekli karşınızda duran birini yanında olduğunuza ikna edemiyorsunuz. Denedim. Gerçekten. Nefes almanın yük geldiği anlarım oldu. Devam ettim. Kendimi devam etmek için o kadar çok zorladım ki bir sabah uyandığımda kendi hayatıma yetişemediğimi fark ettim. Duruldum. Tekrar. Özledim ve ağladım. Tekrar. Kabullendim ve tekrar, defalarca..
Kurduğum bir hayal başıma yıkıldı. Sorun etmedim. Kimseyi suçlamamayı çok uzun zaman önce öğrenmiştim. Koparılan her çiçeğin yerinde binlercesinin açabileceğini hayat bana zaten öğretmişti. Tamam olmayıversin o zaman dedim.
Öfkelendim. Bu yıl çok fazla öfkelendim. Öfkeden kendimi kaybettim. Kapı, duvar yumruklattı bana bu öfke. Sonra geri çekilmeyi öğrendim…
Yılın son aylarında hayatıma yeni dostlar ekledim. Güzel sürprizler oldular bana. Bazı şeyleri yalnız yaşamak zorunda olmadığımı hatırladım. Hiç yargılanmadım. Samimiyetime samimiyet ekledim.
Arkadaşlarım beni dünyanın en çok yardım etmeye çalışan insanı ilan etti. Sonra dediler ki artık yapma. Biliyorum yine yapacağım tüm o iyilikleri hiç karşılık beklemeksizin. Onlar benim ruhumun ışıkları..
Evimi ve kalbimi açtım. Birinde anahtarımı bıraktım. Birileri için uzaktan da olsa varlığı mutluluk veren kadın oldum. Bazıları için kucağına kafası koyulacak kadın. Birileri o kadar ilahlaştırdı ki beni koşarak uzaklaştım. Sonuçta kimse o kadar kusursuz değildir değil mi?
Çok fazla insan “özledim” dedi bu yıl bana. Hiç bu kadar çok olmamıştı ve bende onları gerçekten çok özledim.
Eskiden hayatımda yeri çok derin olan 2 kişinin doğum gününü unuttum. Unuttuğumu 1 ay sonra hatırladım. Zaman sadece 1 yıl içerisinde ne çok şeyi değiştirmiş. Hayatı akışında yaşadığınız zaman ne çok yaranız siz farkına varmadan iyileşiyor tahmin bile edemezsiniz.
Ağlayarak 5 kilo verdim. Bunu sesli söylediğimde insanlar kahkaha atıyor, tabi bende. Yaşarken hiç komik değildi oysa.
Kendim için bir şeyler yapmak istedim ve 2.5 yıl sonra spora geri döndüm. İnanabiliyor musunuz belim 10 cm inceldi :) Emek verince sonuç alınması gerektiğini farklı bir yolla tekrar deneyimledim. Bedenimi esnetirken, kalbimi de açtım..
Bazı insanları bilerek, bazı insanları istemeden incittim. Bu çok bana göre geliyor kulağıma..
Yeni işlere yatırım yaptım ve tabi kendime. Hala çok fazla okuyorum.. Bunun ölene dek böyle gideceğinide biliyorum. Bazı şeyler iyi ki hiç değişmiyor..
Bu yazdıklarımı okuyan herkes eminim ki bu yılı bir şekilde benimle yaşadı, yaşadıklarıma şahitlik etti. Teşekkür ederim. Her birinize. Adını bilmediklerime, adını kalbime gömdüklerime.. Herkese binlerce kere teşekkür ederim. Bir şekilde birilerinin hayatına dokunmanın muhteşem bir enerjisi var..
Bazı isimler yeni bir yılı daha benimle geçirecekken bazıları veda edecek. Yeni isimler eklenecek. Geçen her seneden tek beklentim beni bu derece ben yapmaya devam etmesi. Mevsimler gibi duygularımı da kabul ediyorum..
Yarınlar ne getirir bilmiyorum ama dilerim güzel şeyler getirir. Dilerim sevdiğimiz insanlara sarılabiliriz. Dilerim sevdiğim insanla uykuya dalabilirim. Yine de ne getirirse getirsin kabul etmeye devam edeceğim ve yarınlar şunu bilmeli ki ben asla pes etmeyeceğim!
Milyonlarca öpücük, sevgiyle..