Uzun zaman beraber ilerlediğimiz yol ikiye ayrıldı. Bir daha birleşmesini beklemek gereksiz, birleşmeyecek! Geri de dönemeyiz üstelik. Yaşanmışlık yolu tek yöndür U dönüşleriyle tekrar tekrar yaşayamazsın. Kimseye ait değilsin, kimse de sana değil aslında... Üzgün müyüm? Hayır. Gittikçe belimi büken yorgunluktan kurtuldum! Seninle yürüdüğüm yol cam kırıklıklarıyla doluydu, ayaklarım kesilirdi.. Şimdi yaralarım iyileşecek, kabuk bağlayacak. Bazıları derin kesikler, elbet izi kalacak! Belki bazen yüzüme baktığımda senden bir şeyler yakalacağım.. Kokun gelecek burnuma ansızın ama arkama bakmayacağım yanımdan geçen sen miydin diye.. Kendimi tekrar tekrar yaralamayacağım! Bazen çıkmazlara girer insanlar. Ben o çıkmazların hepsini sende öğrendim. Artık çıkmaz bir sokak yok hayatımda. Güçlüyüm ve kendime güveniyorum... Varlığında kazandığım bir şey arasamda bulamadığım için kaybettiğime inanmıyorum. Aslında vazgeçmek kolaydır. Noktaları severim bilirsin ama zaaflarım oldu.. Zaafım oldun.. Her gün daha az nefes alarak yaşamaya alışamadım. Bir gün nefessiz kalacaktım ve ben kendimi tanrım herkesten çok. O zaman seni de nefessiz bırakacaktım. Yani aslında yine sana kıyamadım... Kötülüklerimden sakınıyordum seni. İntikam ateşiyle kavrulmuyor yüreğim. Kızgınlıklarım çabuk geçti. Belki büyüdüm, belki de sensiz daha mutluyum. Bunu ancak zaman gösterebilir ama şimdi gülümsüyorum! Alıştığım senin yokluğuna gülücükler gönderiyorum! Sen! Sen bensiz mutlu olamayacaksın ama umarım maskelere alışırsın! Vazgeçilmeyecek kadar çok sevildiğine inanırdın.. Ama adam sevgi vazgeçmemek için yeterli olmadığından avuçlarımı açtım ve sonsuzluğa bırakıyorum seni. Benim çiçeklerle dolu bahçem var şimdi sensiz. Seninse karanlık bir bulutun bensiz.. Zarımı son kez attım, yenildin. Artık oyun oynamak istemiyorum. Belki de artık seni sevmiyorum. Bilmiyorum.. Sadece uzaktan izle! hayatımın renkleri sana ne kaybettiğini gösterecek!
En kötüsü bir daha asla böyle sevilmeyeceksin..